April 1945
Op maandag 16 april 1945 schoten de geallieerden vanuit vliegtuigen met hun boordwapens op Duitse troepen op de Hessenweg; zij trokken zich vanuit Barneveld terug op de Grebbelinie.
In de week die volgde werd het rondom de boerderij steeds gevaarlijker. Zo durfden ze de koeien niet meer te gaan halen om ze te melken, dat gebeurde nog maar één keer: in de nacht. Bertus haalde een keer hooi uit de hooiberg en werd vanaf de dijk beschoten. Hij wist niet hoe snel hij naar binnen moest. Zo gauw iemand zich buiten vertoonde werd hij beschoten. En zelfs op deel waren ze nog niet veilig. Werden ze voor een stalraampje gezien dan konden ze ook rekenen op vuur.
Op dinsdag 24 april kwartierden Duitse militairen zichzelf in op Den Oldenrijst. De bewoners werden naar de gierkelder gedirigeerd. De Duitsers verwachtten een grote veldslag. De gierkelder was leeg en schoon want de koeien liepen in de wei. Met stro erin werd deze getransformeerd tot schuilkelder. Op de betonnen bovenkant van de ‘schuilkelder’ was nog een dikke laag stro gelegd met daaroverheen een halve meter aarde om eventuele granaatinslagen te kunnen opvangen. Zelf lagen de Duitsers in de voorkamer. De ouderen onder hen waren behulpzaam en haalden zelfs de koeien naar het koehok zodat ze gemolken konden worden. Maar de jongeren waren van een heel ander slag. In het weiland tussen de boerderij en de Hessenweg hadden de Duitsers zich ingegraven in eenmansgaten, terwijl aan de overkant van de Hessenweg de Canadezen daar hetzelfde gedaan hadden. Granaten vlogen over en weer. Vanaf het bos bij kasteel Stoutenburg vuurden de Canadezen, en vanaf de Liniedijk vuurden de Duitsers. Het land was ook nu weer geïnundeerd: al met al leek de situatie veel op die van 1940. De eenmansgaten liepen vol en werden al snel onbruikbaar.
Ze hoorden dat hun buurman met zijn gezin naar Achterveld was gevlucht. Nu de buren waren vertrokken, en het water steeds hoger kwam te staan, de Duitsers zich steeds zenuwachtiger gedroegen (ze hadden zich weer teruggetrokken op de dijk), vond moeder Griet het ook beter om te vluchten.
Mei 1945
De laatste twee avonden kwamen Canadese militairen naar de boerderij om de Duitsers op de dijk te bespioneren. Ze kwamen en gingen in het donker. Ook daardoor werd duidelijk in wat voor onveilige situatie ze zich bevonden. Het was inmiddels 4 mei 1945 toen Bertus en de beide knechten met de melkkoeien richting Achterveld trokken. Moeder bleef nog thuis.
In Achterveld kwamen ze ome Thieme tegen die hen meenam naar boerderij Klein Hof in Terschuur. Meteen is het groepje teruggegaan samen met buurjongens en veewagens om de rest van het vee, huisraad en natuurlijk moeder op te halen. Het viel nog niet mee om de boerderij te bereiken omdat Canadese wachtposten hen niet door wilden laten. Het kostte veel overredingskracht om ze te overtuigen dat het noodzakelijk was.
In Terschuur was op 6 mei 1945 te horen dat in Stoutenburg nog de hele dag volop is geschoten! Uiteindelijk konden ze later die week veilig naar huis terugkeren.